‘Alles vloog door de lucht’
door Ivo Evers
26/06/2010
De Bomaweg in Wanica bood gistermiddag, een halve dag nadat rukwinden hadden huisgehouden, een intriest aangezicht. De ravage is enorm. Zinken dakbedekking heeft zich op wonderbaarlijke wijze om een lantaarnpaal gevouwen, een aantal woningen is onherkenbaar veranderd en beslist onbewoonbaar. Grote, stevige bomen zijn ontworteld of omgevallen.
Een auto is stevig toegetakeld. Verslagen families staan of zitten her en der, de eerste bouwvakkers ruimen puin, de elektriciteitsmasten worden gerepareerd en de balans wordt langzaamaan opgemaakt, nadat de buurt donderdagmiddag tussen vier en vijf uur plotseling werd opgeschrikt door een wervelwind. Deze wind liet een spoor van zo’n kilometer aan persoonlijke ellende en vernieling achter.
Bron: Meteorologische Dienst suriname
dWTfoto’s /Ivo Everts
Gezinsleden staan op het erf, wachtend op hulp. Het dak van hun woning is verwoest door de rukwinden.-.
Een tiental huizen is geraakt door de wervelwind, die in tien minuten tijd voor honderdduizenden SRD’s schade wist aan te richten. Het huis van de familie Narain bijvoorbeeld, ligt volledig in puin, terwijl het vorig jaar nog volledig was opgeknapt. Alle elektrische apparaten zijn doorgebrand, te wijten aan kortsluiting. Het dak is verdwenen, glasscherven kraken onder ieders schoenen. Het moet levensgevaarlijk zijn geweest, met de rondvliegende, dodelijke projectielen. Gelukkig zijn er, op wat lichtgewonden na, geen slachtoffers te betreuren.
Minister Ivan Fernald van Defensie spreekt een bewoner van Santo Polder in Wanica toe, gisteren tijdens het bezoek van een regeringsdelegatie aan het gebied dat donderdag is geteisterd door rukwinden. Naast Fernald zijn collega’s van Openbare Werken en Sociale Zaken en Volkshuisvesting.
Foto/Danilo Djario
Deze dreigende wolken hingen boven het gebied Santo Polder in Wanica, voordat de zware rukwinden verderf zaaiden.-.
Kamta Narain-Shiromani vertelt met de schrik nog in haar ogen haar persoonlijke relaas: “Tegen half vijf, vijf uur was ik op weg naar de buren, bij wie ik rijles heb. Dat is twee huizen verderop. Het waaide al een beetje, maar dat was niets bijzonders. Plotseling zag ik tientallen meters hoog in de lucht bouwplaten en bouwlatten zweven en rondvliegen. Ook van ons huis. Ik ben vervolgens teruggerend. Onderweg naar huis zag ik elektriciteitskabels slingeren. Toen ik thuis aankwam trof ik totale chaos en wanorde aan.”
Net zo snel als de wervelwind kwam, was deze ook weer verdwenen. Narain-Shiromani: “Alles gebeurde in een mum van tijd, het ging zo ontzettend snel.” Intussen zit de familie Narain met de handen in het haar. “We hebben geen schatkist met geld. De verzekering zei dat we hier niet tegen verzekerd zijn. We zoeken nu hulp bij de overheid, want alles is meegenomen. Ik schat dat we misschien wel honderdduizend SRD moeten betalen.”
Tweehonderd meter verderop aanschouwde Danilo Djaio het tafereel zoals het zich voltrok. Hij twijfelde niet, greep naar zijn videocamera en wist alles vast te leggen. De beelden zijn bizar: een luchtkolom daalt neer uit een wolk, duidelijk is te zien hoe van alles in de rondte vliegt. Maar vooral de beelden na afloop zijn verschrikkelijk.
Verslagen scholieren klonteren samen, mensen huilen en vertellen emotioneel wat zij hebben meegemaakt. Anderen laten hun opgelopen wonden zien.
“Ik zag een vuurbal van boven naar beneden komen, en daarna een hele grote draaiwind”, zegt Djaio. “Die trok zo voor mijn huis langs! Ik zag dakplaten van huizen de lucht in vliegen. Ik ben naar de plaats des onheils gegaan om te kijken en te filmen. Als je mij vraagt was het echt een tornado.”
Het Nationaal Coördinatie Centrum Rampenbestrijdingen (NCCR) werd opgeroepen om de eerste noodhulp te verlenen.
Na een eerste nacht kwam een trio ministers poolshoogte nemen. Hendrik Setrowidjojo van Sociale Zaken, Ivan Fernald van Defensie en Ganeshkoemar Kandhai van Openbare Werken arriveerden gisteren in de loop van de middag. Fernald nam het voortouw om een en ander te regelen. “Wij van de regering komen niet alleen medeleven betuigen, maar ook om te kijken wat we kunnen doen. Defensie is hier, omdat we het NCCR aansturen. We zullen aan de president berichten wat er is gebeurd. We kunnen hulpbehoevende mensen niet in de steek laten”, zo vat Fernald samen. “Het is duidelijk dat we moeten onderkennen dat dit vaker zal gebeuren. Het is geen incident meer. Als regering nemen we poolshoogte, we rapporteren en betuigen ons medeleven. Individuen hebben grote schade opgelopen, dat is een ernstige zaak.”
Kandhai van Openbare Werken reageert in dezelfde bewoordingen als zijn collega-minister: “Wij schrikken hier inderdaad van, vooral wanneer wij als land tot het recente verleden nooit iets dergelijks hebben meegemaakt. Nu worden we hier ineens mee geconfronteerd. We moeten hiermee nog leren leven en kijken hoe we ermee omgaan.” Terwijl de ministers worden rondgeleid en vertrekken naar andere getroffenen verderop, wordt door een verzekeringsmaatschappij de schade bij de familie Narain opgenomen. Bij de buren wordt al druk gewerkt aan het dak.
Een vrouw zijgt verderop neer. De gezichten aan de Bomaweg zullen nog een tijdje bedrukt blijven. “Mijn broer trouwt volgende maand”, treurt Kamta Narain-Shiromani. “We moeten nu hard aan het werk om alles voor die tijd op te lossen. Dat gaat nog heel moeilijk worden.”
Bron: DWT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten